Elke avond om 18:55 uur zit Ciro voor de voordeur te wachten op zijn geliefde baasje, die altijd om 19:00 uur thuiskomt. Ook vanavond wacht de reu, een kruising, geduldig in de gang – helaas tevergeefs. Een aanblik die voor zijn bazin des te pijnlijker is, want zij weet wat Ciro nog niet heeft begrepen: zijn baasje woont hier niet meer.
Het begint meestal allemaal zo mooi. Twee mensen ontmoeten elkaar, de vonken vliegen en al snel willen ze elke vrije minuut samen doorbrengen. Alles gaat perfect en op een gegeven moment realiseert men zich dat verliefdheid liefde is geworden. De verhuizing naar de eerste gezamenlijke woning volgt en plotseling komt de vraag ter sprake: “Wat vind je eigenlijk van een gezamenlijke hond?”
De hond is een gewoontedier
Zo ging het ook bij Ciro’s eigenaren. Tijdens een “We-kijken-alleen-maar-even”-bezoek aan het asiel ontdekte het jonge paar de kleine puppy en werd onmiddellijk en onherroepelijk verliefd op het kleine mannetje, waardoor de beslissing snel was genomen. Vanaf die dag was Ciro hun alles – hij maakte van het stel een gezin. De jaren gingen voorbij, een gezamenlijke routine ontstond en de slimme kruising leerde wanneer zijn baasje elke avond klaar was met werken.
Honden kunnen niet alleen een bijzonder goed gevoel voor tijd ontwikkelen, maar zijn ook in het algemeen erg gevoelig voor gewoonten. Viervoeters die bijvoorbeeld altijd op hetzelfde tijdstip eten krijgen, weten na verloop van tijd precies wanneer het etenstijd is. Sommige zitten al opgewonden voor hun voerbak, beginnen te janken of krijgen zelfs maagproblemen als het eten wat later komt. Het lichaam van de hond begint namelijk op de gebruikelijke etenstijd maagzuur te produceren om de spijsvertering te versnellen. Dit kan bij de geliefde viervoeter leiden tot brandend maagzuur, reflux of een maagontsteking. Gewoonten en verwachtingen hebben dus twee kanten bij de opvoeding van honden. Ze geven structuur en orde aan het leven van de hond, maar als ze te sterk worden en er een onvermijdelijke verandering optreedt, ontstaat er verwarring, onzekerheid en stress. Zowel in het leven van mens als dier kunnen er altijd veranderingen komen, zoals een verhuizing, een scheiding of gezinsuitbreiding. Daarom is het belangrijk om in de opvoeding van honden een goede balans te vinden tussen routine en afwisseling.
Het hondencontract
Voor Ciro is het helaas te laat en hij moet op de harde manier leren hoe verwarrend veranderingen kunnen zijn. Maar gelukkig heelt de tijd alle wonden en zal Ciro zijn baasje binnenkort weer zien. Niet meer precies om 19 uur, maar wel twee keer per week voor een wandeling. Zijn eigenaren hebben het namelijk goed aangepakt: ze hebben van tevoren een regeling getroffen over wat er met Ciro zou gebeuren in geval van een scheiding en deze zelfs schriftelijk vastgelegd. Hierdoor is er in ieder geval op dit vlak geen conflict tussen zijn baasje en bazin. In hun “hondencontract” heeft het voormalige paar vastgelegd bij wie Ciro blijft, hoe de financiën worden geregeld en wanneer de bezoekuren zijn. De focus moet altijd liggen op het welzijn van de hond – zelfs als dit betekent dat je afscheid moet nemen. Een hond moet namelijk maar één vast thuis hebben. Als hij steeds heen en weer wordt geslingerd, is dat op de lange termijn niet goed voor hem. De viervoeter zal des te meer genieten van wandelingen en kleine uitstapjes met zijn baasje of bazin. Ook Ciro zal door het aanstaande weerzien met zijn baasje de eerste scheidingspijn sneller overwinnen en misschien ontdekken dat baasje en bazin afzonderlijk veel gelukkiger zijn. Ze houden zich eindelijk weer intensiever met hem bezig dan met hun relatieproblemen.
Dierlijk goede afleiding
Honden zijn ongelooflijk gevoelig. Sommigen kunnen zelfs gevoelens, stemmingen of zelfs ziektes bij mensen aanvoelen en ruiken voordat deze zich er zelf bewust van zijn. Als je hond zich dus niet goed gedraagt, onzeker is of zijn gedrag is veranderd, is het de moeite waard om je eigen gedrag te onderzoeken. De periode na een scheiding is vaak vol woede en teleurstelling. Rouwen en genezen is belangrijk, maar voor hond en mens moet het leven doorgaan. Afleiding is alles, en een wandeling in de frisse lucht met de trouwe metgezel aan je zijde zorgt voor de nodige helderheid in je hoofd. Ciro heeft inmiddels begrepen dat wachten bij de deur niet langer de moeite waard is. Hij heeft ook begrepen dat het weer rustiger en vrediger is geworden in zijn huis en dat hij nu van beide kanten dubbel verwend wordt. Want hoewel de liefde tussen zijn eigenaren is veranderd, is de liefde die ze voor hun lieve kruising voelen dat nooit. Ciro voelt nu dat het leven als scheidingshond soms helemaal niet zo slecht is.
